Είναι εντυπωσιακή η ικανότητα των ανθρώπων που διαχειρίζονται τα κοινά να ισοπεδώνουν τις δημιουργικές προσπάθειες που δεν κατανοούν - ίσως γιατί ποτέ δεν στάθηκαν ικανοί να δημιουργήσουν οι ίδιοι.
Είναι επίσης εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία οι άνθρωποι αυτοί διαψεύδουν κάθε μικρή ή μεγάλη ελπίδα που μπορεί να γέννησε η εκλογή τους. Λες και πασχίζουν να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα! Ξεχνώντας ότι διοικούν ανθρώπους. Αμελώντας ότι διαχειρίζονται ψυχές, ελπίδες, σχέδια, όνειρα.
(Με συγχωρείτε για τον πρόλογο, αλλά βρίσκομαι ένα βήμα πριν το αυτό-φασκέλωμα…)
Ο αξιότιμος νέος Δήμαρχος Ηλιούπολης κ. Βαλασόπουλος μας έκανε εχθές τη μεγάλη τιμή να συναντηθεί με τον Αρχιμουσικό και δύο εκ των Δασκάλων. Αφού στους τέσσερις μήνες που προηγήθηκαν μας παρέπεμψε δύο φορές σε ανευθυνο-υπεύθυνους που «κράταγαν σημειώσεις» και επαινούσαν το έργο της Φιλαρμονικής και διαβεβαίωναν ότι ο Δήμος θέλει οπωσδήποτε αυτό να συνεχισθεί με «Ευρωπαϊκές συνθήκες(!)».
(Ασήμαντα, αστεία και απολίτιστα ανθρωπάκια που καλούνται να διαχειρισθούν τον πολιτισμό. Πώς άραγε; Αφού ποτέ δεν μάτωσαν γι’ αυτόν;)
Ο Δήμαρχος της πόλης μας ανακοίνωσε χθες επισήμως ότι δεν μπορεί να δεσμευθεί για το μέλλον της Φιλαρμονικής.
Δεν ξέρει τί θέλει να κάνει.
Σχεδίασε στο χαρτί του ένα μεγάλο ερωτηματικό.
(Οικονομικοί λόγοι είπατε; Λάθος… Διότι ταυτόχρονα ο κύριος αυτός εξετάζει σοβαρά τη δημιουργία Δημοτικού Ωδείου στην πόλη.)
Μετά λοιπόν τις διαβεβαιώσεις, τους επαίνους και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, βρέθηκε τουλάχιστον ένας πολιτικός αρκετά ειλικρινής (ή ίσως αρκετά θρασύς; ή αρκετά αναίσθητος;) να πει (εμμέσως αλλά σαφώς) ότι τελειώσαμε.
Τέλος – μετά από 16 όμορφα χρόνια.
Για να μην σας κουράσω άλλο:
Όλα τα μέλη της Φιλαρμονικής τη Δευτέρα του Θωμά θα μαζευτούμε ακόμα μία φορά. Χωρίς όργανα. Για να κουβεντιάσουμε. Και να αποφασίσουμε. Για ό,τι περνά από το χέρι μας να αποφασίσουμε.
Κλείνει ένας κύκλος; Ίσως.
Ίσως ταυτόχρονα να ανοίγει ένας άλλος.
Να είστε όλοι καλά. Καλή Ανάσταση και Υγεία.
Υ.Γ.1 Ουδείς αναντικατάστατος. Όποιος μπορεί να φανταζόταν ότι θα κρατούσε τη θέση του στη Φιλαρμονική για πάντα, ήταν εξ ορισμού γελασμένος. Δεν με ενοχλεί λοιπόν η αποδέσμευσή μας. Με ενοχλεί όμως αφάνταστα ο τρόπος που αυτή δρομολογείται. Και κυρίως με πονάει ότι αυτό που προσπαθήσαμε να στήσουμε (όσο ασήμαντη και μικρή, η Φιλαρμονική είναι παιδί μας) απαξιώνεται με περισσή ευκολία.
Υ.Γ.2 Τουλάχιστον ο Δήμαρχός μας δεσμεύθηκε στην εξόφληση των οφειλομένων εντός του Μαΐου. Οψόμεθα…
Οι φίλοι της φιλαρμονικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου